2007 De Schelp van Oosterheem
Zaterdag 23 juni 2007 werd door wethouder Frans Muijzers dit kunstwerk onthuld. Dit werk, gemaakt door Mark Oonk en Caroline Kortenhorst, bestaat uit twee delen die samen een speels maar doordacht geheel vormen.
De schelp van Oosterheem
Ooit was Zoetermeer een binnenzee, de grond is nog steeds deels zeeklei.
Het sport-woon-creche-en scholencomplex Oosterheem is opgebouwd van fel gekleurde rode baksteen.
Baksteen is gebakken klei.
Uit de klei hebben wij een fossiel gehaald; een grote schelp.
Deze hebben we op het dak geplaatst, daar is hoij weer gaan leven
Hij ademt eb en vloed.
Een mossel zuigt z'n omgeving op, filtert dit voor voedsel en blaast een wolkje restjes uit, meestal is dit zand, deze mossel staat in een bakstenen biotoop dus puft hij een pluimpje baksteen.
Beneden op het schoolpleintje ligt de afdruk van de schelp, vijf jaarringen die uitdijen als waterkringen alsof een steentje in het water is gegooid.
Een voor een verschijnen ze van diep donkerblauw tot zacht zeegroen licht.
Vervolgens stijgt het zeegroene schijnsel als vloed in de schelp, het stroomt tot de rand en beetje bij beetje vullen de voegen van de bakstenen wolk zich als aders met licht.
Dan keert het zich als eb, het licht zakt weer en dooft zachtjes.
Na een kwartier herhaald deze cyclu; de lichtkringen dijen een voor een uit, de schelp vult zich, de voegen van de wolk lichten op, het zakt weer terug en het dooft.... etc.
Eb en vloed, het in en uitademen, de levenscyclus.
De schelp is van gegoten aluminium, hij is vier meter hoog.
Het semitransparante vlies, de bakstenen wolk met voegen en de jaarringen op de grond zijn van kunsthars met led-lampjes erin.
Juni 2007.
Carloline Kortenhorst.
Mark Oonk
© foto's Gerard van Warmerdam
Gerard@vWarmerdam.nl
Read MoreDe schelp van Oosterheem
Ooit was Zoetermeer een binnenzee, de grond is nog steeds deels zeeklei.
Het sport-woon-creche-en scholencomplex Oosterheem is opgebouwd van fel gekleurde rode baksteen.
Baksteen is gebakken klei.
Uit de klei hebben wij een fossiel gehaald; een grote schelp.
Deze hebben we op het dak geplaatst, daar is hoij weer gaan leven
Hij ademt eb en vloed.
Een mossel zuigt z'n omgeving op, filtert dit voor voedsel en blaast een wolkje restjes uit, meestal is dit zand, deze mossel staat in een bakstenen biotoop dus puft hij een pluimpje baksteen.
Beneden op het schoolpleintje ligt de afdruk van de schelp, vijf jaarringen die uitdijen als waterkringen alsof een steentje in het water is gegooid.
Een voor een verschijnen ze van diep donkerblauw tot zacht zeegroen licht.
Vervolgens stijgt het zeegroene schijnsel als vloed in de schelp, het stroomt tot de rand en beetje bij beetje vullen de voegen van de bakstenen wolk zich als aders met licht.
Dan keert het zich als eb, het licht zakt weer en dooft zachtjes.
Na een kwartier herhaald deze cyclu; de lichtkringen dijen een voor een uit, de schelp vult zich, de voegen van de wolk lichten op, het zakt weer terug en het dooft.... etc.
Eb en vloed, het in en uitademen, de levenscyclus.
De schelp is van gegoten aluminium, hij is vier meter hoog.
Het semitransparante vlies, de bakstenen wolk met voegen en de jaarringen op de grond zijn van kunsthars met led-lampjes erin.
Juni 2007.
Carloline Kortenhorst.
Mark Oonk
© foto's Gerard van Warmerdam
Gerard@vWarmerdam.nl
